Ահ չունեմ, վախ չունեմ, ես ամեն մեկից: Մարդիկ որոնք փոքր են, միայնակ շարժվում են առաջ առանց մտածելու, շարժվում են որպեսզի պաշտպանեն իրենց տուն չար երևությներից, նրանք գնում մի քանի հոգով շարժվում են առանց զրահի, առանց ցավի մտածմունքի, ուղղակի շարժվում են առաջ պաշտպանելու, իրենց օրանը : Փոքր թվացող այդ խղճուկ մարդիկ առաջ էին շարժվում, Ագռավները պտտվում էին գլխիս վրայով, բայց ես մեկ գնում էի, նրանց կռոց վախ էր առաջացնում, բայց չէ որ մենք անվախ էինք չէինք վախենում, մենք գնոմերից փոքր էին, բայց մեր ուժը եռանդը ու սերը մի մեծ հսկայի չափ էր : Երբ հասանք տեղ կռվեցինք պայքարեցինք, ինչպես անվախ երկյուղը, մեզ բոլորը ահ էին տալիս. բայց հենց այդ ամեն ինչի վրա հիմված էինք մենք պայքարում, որ մենք փոքր էինք բայց շատ ուժեղ, մեզ նույնիսկ չէր կարող ոչնչացնել անգլիական բանակը :
No comments:
Post a Comment