Նայեք ինձ, չորացել եմ ես արդեն, ամառը հեռացավ նա կանաչ գույնը իր հետ տարավ, ես միքիչ կմնամ ու կհեռանամ, հոգով կմնամ, մյուս տարի կգամ: Հիմա փոքր պատմություն իմ մասին, երբ գարունը եկավ ես ծնվեցի սիրտս բախբախեց ես շնչեցի, ես տես մի տերև սիրահարվեցի մտածեցի ու հասկացա, որ էլ կյանք չկա, եկավ ամառը, բերեց իր հետ տաք շողերը, կյանքս լցվեց մի մեծ շողերով: Ես զգում էի որ իմ կյանքը դանդաղում է, բայց ես չեի զգում, իմ սիրտը մեռնում էր ու կյանքը դանդաղում : Արդեն ամառը վերջանում, բայց ես դեռ շնչում էի, ես ուզում էի մնալ մինչև ձմեռ, բայց գիտակցում էի որ դա հնարավոր չէ: Եկավ աշնան առաջին օրը: Ես զգացի առաջին աշնանային սառը քամին, գիտակցում էի, որ իմ վերջը դա է լինելու և սրտարոփ սպասում էի դրան, սակայն եկավ մեկը և ինձ նկարեց, ու դրանից հետո այս իմ նկարը հայտնի դարձավ: :) :) :)
Բախբախե՞ց:)) Լավն էր ապրես...
ReplyDelete