Այծը կանգնած էրՍիրտը դողում էր
Նա անվերջ սպասում էր
Բայց ավախ ոջ ոք չկար
Որ դարման լիներ սրտի ցավերին
Սիրտը սկսում էր դանդաղ զարկել
Կյանքը անցնում նրա սերը նույն պես
Նա կանգնած էր իր տեղում, սերը նրան այնքան էր պարուրել, որ նա նույնիսկ կուրացել էր:
Սիրտը կանգնեց սերը կանգնեց, մոտեցավ սիրելին վերջի պահին, բայց արդեն ուշ էր:
Քանի՞ որ էլ չկար այծը չկար նրա սերը, այծը հիվանդ էր, սիրտը դողում էր, կյանքը կարճացել էր, բայց արդեն ուշ էր, ուշացած այծը այնքան սպասեցնել տվեց, որ հույսը կամաց կամաց կորեց:
No comments:
Post a Comment